Het slijk der aarde
Ik weet dat ik makkelijk praten heb. Ik heb geen geldzorgen. Ik ben tevreden met wat ik heb en ben niet jaloers op anderen die meer (lijken) te hebben. Dat heb ik ook nooit gehad. Ook niet in de jaren dat elk dubbeltje omgedraaid moest worden voordat hij uitgegeven werd. En geloof mij, ik heb er meer dan eens wakker van gelegen. In de jaren dat mijn kinderen klein waren moest ik het alleen verdienen. De moeder van mijn kinderen werkte niet buitenshuis maar zorgde het leeuwendeel van de dag voor de kinderen. Kinderen die ook toen, in de jaren zeventig van de vorige eeuw, geld kostten. Wij hielden aan het eind van de maand meestal dagen over in plaats van geld. Ik was blij als mijn werkgever vroeg of ik een extra dagje wilde werken of wat wilde overwerken. Dat was meer geld en dus meer mogelijkheden. Ook heb ik jaren zonder auto gezeten en heb ik later een aantal jaren een auto gedeeld met goede vrienden. Wij woonden in een grote stad en een auto in de stad geen noodzaak maar luxe. Maar