Karin
Vandaag wordt de moeder van mijn kinderen zeventig. Ik kan het me bijna niet voorstellen. Wij waren beiden zestien toen we elkaar op de kermis in Hoofddorp tegenkwamen. Inmiddels vierenvijftig jaar geleden dus. Waar blijft de tijd! In die vierenvijftig jaar is er veel gebeurd. We zijn getrouwd, kregen twee fantastische kinderen en later nog vijf idem kleinkinderen, we hebben veel ruzie gemaakt, gingen vreemd, zijn gescheiden en ook daarna hebben we nog de nodige meningsverschillen moeten overbruggen. In de jaren dat we verliefd, verloofd en getrouwd zijn geweest hebben we gelachen en gehuild. We twijfelden over van alles en nog wat, maar wilden alleen het allerbeste voor onszelf en de kinderen. Maar we waren vooral jong, misschien wel te jong toen we op negentienjarige leeftijd elkaar eeuwige trouw beloofden. Na de scheiding ergens begin jaren tachtig van de vorige eeuw beiden met vallen en opstaan onze eigen weg gegaan. Nieuwe relaties aangegaan en weer verbroken, verhuizen, verhuize