Mijmeringen

Op 1 juli van dit jaar is het vijftig jaar geleden dat mijn loopbaan bij de politie Amsterdam begon. Na een strenge selectie, een medische en psychologische keuring en een uitgebreid antecedentenonderzoek mocht ik aan de opleiding beginnen. Mijn keuze voor de politie was niet door ideologische overtuigingen ingegeven. Ik had zeker niet de intentie de wereld te verbeteren. Sterker nog ik had er als provinciaal geen idee wat er van een politieman in de grote stad verwacht werd. Nee bij mij was het ingegeven door de militaire dienstplicht. In die tijd was het zo dat als je tot je 27e bij de politie werkte, je vrijgesteld werd van dienstplicht. En dat wilde ik, vrijgesteld worden van achttien of vierentwintig maanden verplicht allemaal dingen doen waarvan je op voorhand al wist dat je ze niet leuk zou vinden. Nee ik was geen pacifist. Op de technische school had ik elektrotechniek (C-stroom) gedaan. Daarna nog mijn tweede en eerste monteurs diploma gehaald (werkend leren) en ik wilde graag

Ik woon nu bijna zeven jaar in wat ik de mooiste provincie van Nederland vind en dan ook nog in het mooiste deel van die provincie, de zuid-westhoek van Friesland. Geen dag spijt van de keuze om de drukke randstad te verruilen voor de relatieve rust van het platte land. Relatief omdat rust in jezelf zit en in de kern niet afhankelijk is van de plaats waar je woont of werkt.  Ik heb het dan ook nog nooit zo druk gehad. Nou is druk een beleving dus ook dit is te relativeren. Druk met leuke dingen, nuttige dingen en dingen die moeten.  Die leuke dingen zijn natuurlijk het leukst, zoals de nuttige dingen het nuttigst zijn en dingen die moeten, ja die moeten alleen maar. De leuke dingen zijn voor mij muziek maken en luisteren , vrienden en familie thuis ontvangen, fietsen in de omgeving en samen met Heidi in huis of de tuin bezig zijn of gewoon bingewatchen .  De nuttige dingen zijn, samen met Heidi het huis op orde houden, de administratie bijhouden en om te kunnen koken af en toe naar de

Op 24 april 2015 kochten wij onze huidige woning. Op 26 juni 2015 was de overdracht bij de notaris. Wij kochten de enigszins vervallen boerderij om daar samen met de zoon (Steffen) en schoondochter (Maaike) van Heidi te gaan “Kangoeroewonen”. Een kangoeroewoning is een huis waar meerdere gezinnen onder één dak wonen. De gezinnen delen (vaak) dezelfde voordeur, maar het duidelijk gescheiden leefruimtes die via de binnenkant te bereiken zijn. Ruim een jaar zijn wij op zoek geweest. Nadat wij ons huis in Zaandam hadden verkocht zijn wij in onze vakantiewoning in Oudemirdum gaan wonen. De meeste spullen die wij niet nodig hadden (meubilair etc) gingen in de opslag. Steffen en Maaike woonden in Heerenveen. De woning waar zij in woonden zou binnen afzienbare tijd gesloopt worden. Er was dus wel sprake van enige druk, al hebben we dat nooit zo gevoeld. Een huis bewonen met meerdere mensen is ingewikkeld. Ieder individu heeft zo zijn/haar eigen wensen, verlangens en het moest natuurlijk ook ge