Mijmeringen

Nog niet heel lang geleden schreef ik een kort stukje over druk. Druk is een beleving en dat vind ik nog steeds. Maar dat neemt niet weg dat ik de laatste tijd meer en meer druk ervaar. In mijn beleving is er dus veel, heel veel. Het zal in de eerste plaats aan mijzelf liggen. Ik ben inmiddels zeventig jaar en dan wordt je wellicht minder flexibel. Niet alleen het lijf wordt stijf en stram maar ook de hersens. Daarnaast organiseer ik voor een deel mijn eigen stress. Daar ben ik mij terdege van bewust. Een kort overzicht van de bezigheden van een pensionado: Ik maak muziek in een zangkoor en in een daarvan afgescheiden kleiner zangkoor. Met die koren wordt regelmatig geoefend en soms ook naar optredens toegewerkt. Verder repeteer ik wekelijks met een klein orkest mijn Bugel-vaardigheden.  Ontzettend leuk allemaal maar er gaat wel veel tijd in zitten! Ik ben penningmeester van het dorpshuis. Eén keer in de maand een vergadering die ik liever niet bijwoon en de meeste weken een paar keer

Het was nog maar zeven jaar geleden nadat de tweede wereldoorlog was afgelopen. Mijn ouders woonden al een aantal jaren op de zolder bij mijn grootmoeder van moeders kant. Niet echt ruim gehuisvest kun je zeggen, zeker als je weet dat mijn oudere broer daar drie jaar daarvoor ook bij was komen wonen.  Twee weken na mijn geboorte kregen mijn ouders een duplexwoning toegewezen. Duplexwoningen leken van buiten op een eengezinswoning maar dan met twee voordeuren. Het was dus een eengezinswoning die was gesplitst in een boven en een benedenwoning.  Het doel was deze twee woningdelen, nadat de woningnood was opgelost, zouden worden samengevoegd. Het heeft tot het begin van deze eeuw geduurd voordat dit doel, na een grondige renovatie, werd gerealiseerd. Er was na de tweede wereldoorlog een groot tekort aan woonruimte. De bombardementen hadden daar zeker geen goed aan gedaan. Met het bouwen van duplexwoningen hoopte de overheid iets te doen aan het enorme woningtekort.  In de jaren vijftig va