Mijmeringen

Ik heb meer dan 46 jaar full-time gewerkt en 10 jaar daarvan meer dan dat.  Naast mijn reguliere baan gaf ik twee en soms drie avonden les aan potentiële medewerkers van de vrijwillige politie. Daarnaast ook nog een gezinsleven, hobby’s, vriendschappen onderhouden en veel sporten. Achteraf gezien lijkt het gekkenwerk maar ik kijk terug op een geweldig leuk, en vaak ook zinvol, werkzaam leven. Je zou kunnen zeggen dat ik van tijd veel te doen had. Nou heb ik mijn medewerkers altijd voorgehouden dat druk een beleving is, dat druk tussen je oren zit. Je hebt veel te doen waarvan je het meeste leuk vindt. Je moet goed plannen om niet te hoeven stressen en ik heb zelden het gevoel gehad dat ik het druk of erger nog te druk had.  Sinds een jaar of zeven heb ik geen betaald werk meer. Bij het afscheid werd gezegd dat ik nu kon gaan genieten van mijn welverdiende rust. Ik geniet van elke dag maar van rust is zeker geen sprake. In de eerste plaats hebben wij een groot huis gekocht met een grote

Ik denk al langere tijd na over het opmaken van een levenstestament en ben enige tijd geleden daar ook voor naar een notaris geweest. Nadenken over wat en hoe je zaken geregeld wilt zien als je het zelf niet meer kan, als je niet meer duidelijk kunt maken wat je wilt, als je wilsonbekwaam bent. Voorwaar geen eenvoudige opgave. Nadenken over wat je zou willen als je ziek wordt. Wil je nog wel behandeld worden en zo ja hoe ver wil je gaan. Wil je, als je hart er mee stopt,  gereanimeerd worden en dat soort vragen.  De vragen zijn niet leuk en de antwoorden vinden moeilijk. Het hangt van zoveel andere factoren af. Hoe erg is het lijden dat je lijdt, is het leven ook nog een beetje leuk en wie laat je achter. Kortom alles behalve eenvoudig.  Moeilijker nog vindt ik de vraag wie vertrouw je het toe over jou lot te beschikken als je het zelf niet meer kan en Heidi het om welke reden ook niet zou kunnen. Zonder twijfel is zij degene die mij het beste kent, weet hoe ik over bepaalde zaken denk