Honderd (vragen)

Het is zondag 1 september 2052 en mijn honderdste geboortedag. Mijn kiezen doen dan naar alle waarschijnlijkheid al lang geen zeer meer en de kinderen zijn al behoorlijk op leeftijd. Zelfs het jongste kleinkind wordt over een paar maanden al weer dertig jaar! Waar blijft de tijd. 

En zijn er ook achterkleinkinderen?  De kans dat er nog nazaten bij zijn gekomen met mijn achternaam is gering. Ik heb naar één kleinkind met mijn achternaam en dat is een vrouw. Zij zal nu ook al weer tegen  de veertig zijn dus als zij kinderen wil en kan krijgen moet er toch al wel over nagedacht zijn. Anno 2052 is het al heel veel jaren mogelijk om de kinderen de naam van de vrouw te geven dus het zou kunnen maar ik acht de kans niet echt groot dat die keus gemaakt is.


Ik ben nieuwsgierig van aard en dus zou ik willen weten hoe het met iedereen gaat. Zijn ze er nog allemaal en zijn ze ook nog redelijk gezond? Zijn ze gelukkig en hebben ze, voorzover ze nog niet van Drees trekken, een leuke baan met voldoende inkomen om je geen zorgen te hoeven maken? En denken ze nog wel eens aan mij? Leef ik nog voort in hun herinnering? Staan ze misschien wel stil bij mijn geboortedag zoals ik dat ooit deed toen mijn vader 100 jaar zou zijn geworden?


De oude fotoboeken zullen inmiddels wel op de vuilverbranding terecht gekomen zijn. Misschien nog een paar leuke foto’s gedigitaliseerd maar meer vast niet. Ook mijn mijmeringen zullen onvindbaar zijn geworden. Dat is allemaal niet echt heel erg maar het was zo leuk ze te schrijven.


Hoe staat het met de niksmeerhoeve.nl? Is het nog familiebezit of al kort na mijn verscheiden te gelde gemaakt!   Ik zou het fijn vinden als er nog nazaten op die plek wonen maar ik realiseer me dat ik er niet meer over ga. Of is er nadat wij het loodje hadden gelegd toch ruzie ontstaan over hoe alles verdeeld moest worden. Ik hoop van niet maar geld doet vreemde dingen met mensen. Zelf vond ik altijd dat je om geld nooit ruzie moest maken maar ook daarin dacht ik anders dan de massa. 


Vragen, vragen en nog eens vragen. Maar ook allemaal vragen waar ik waarschijnlijk nooit antwoord op zal krijgen. Of het moet mij gegeven zijn mijn honderdste geboortedag nog levend en in redelijke gezondheid met mijn volle verstand mee te maken. Ik zou er voor tekenen maar acht die kans niet heel erg groot. Maar mocht het toch gelukt zijn dan hoop ik alle kinderen, kleinkinderen en wellicht ook achterkleinkinderen in goede harmonie naast en met elkaar kunnen leven en aanwezig zijn op mijn feestje.



Reacties

Anoniem zei…
Lieve Ruud. Ik denk dat men nog met regelmaat aan je denkt. En mocht dat feestje er komen dan zal ik er ook bij zijn met mijn rollator ;)
17 november 2024 om 03:27
Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Dagig

Vandaag, zondag 1 september 2024, is het precies 26298 dagen geleden dat ik op een zolderkamertje aan de Zandvoortselaan in Heemstede werd geboren. In die tijd deed de huisarts de bevalling.  Het was dr. Van Lier die mijn moeder bevrijdde van een achtponder. Midden in de nacht, om 02:05 uur om precies te zijn zag ik het levenslicht. Dat zien is natuurlijk onzin want een pasgeborene ziet niet zoveel en in de nacht al helemaal niet.  Die tijd was een indicatie want digitale klokken waren er nog  niet. Het was waarschijnlijk  02:05 uur toen Van Lier na gedane arbeid op zijn horloge keek en of dat echt gelijk liep is maar de vraag. Ik was de tweede in het gezin. Drie en een half jaar daarvoor was mijn oudere broer geboren. Mijn ouders woonden in bij mijn grootmoeder. Zo relatief kort na de tweede wereldoorlog was er (ook al) woningnood. Om een eigen huisje te krijgen moest je ook toen geduld hebben, veel geduld.  Misschien heeft het geholpen dat ik op de wereld kwam...
Lees meer»

Vakantie

Voor de meeste mensen is vakantie gewoon even nietsdoen. Even alle werkgerelateerde zaken opzij zetten voor een paar weken rust. Niet (teveel) aan het werk denken en wat er allemaal nog moet gebeuren. Gewoon even niets. Hoe die vakantie dan wordt ingevuld is voor iedereen anders. De één blijft gewoon lekker thuis, de ander moet er echt op uit om het vakantiegevoel te krijgen. De mensen die lekker thuis blijven doen gewoon even helemaal niets, gaan misschien af en toe een dagje weg of gaan achterstallig onderhoud aan huis en tuin wegwerken. Zij die er op uit gaan willen ook weer allemaal iets anders. Lekker bruinbakken aan een zonnig strand, volledig verzorgd met een hapje en drankje. De ander wil een avonturenreis of een stedentrip. Lopend naar Santiago de Compostella of op de fiets naar Verweggistan. Misschien zelfs een korte wereldreis of op familiebezoek in een ver land of ander continent. Er zijn zeker veel meer mogelijkheden om je vakantie in te vullen maar waar het mij om gaat is...
Lees meer»

Tien jaar

Zo lang is het al weer geleden dat wij vanuit Zaandam naar Friesland zijn vertrokken. Het waarom naar Friesland is divers. Heidi wilde heel graag uit de hectiek van de randstad weg en ikzelf had al van jongs af aan een grote voorliefde voor de geboorteprovincie van mijn vader. Gekscherend zei ik wel eens dat ik na mijn pensioen in een vrijstaand huisje wilde wonen waar ik ruim uitzicht had en waar aan de horizon alleen  bomen en een kerktoren zichtbaar waren. Uiteindelijk is dat redelijk gelukt.  Maar voor het zover was stroomde er nog wel het nodige water door de Amstel en de Luts.  Er waren ook meer praktische redenen waarom wij naar het hoge noorden wilden vertrekken. Steffen, de zoon van Heidi, woonde met zijn vriendin Maaike in Heerenveen en moesten binnen afzienbare tijd uit hun huurhuis omdat dat gesloopt zou worden. Op enig moment ontstond het idee om gezamenlijk iets te kopen. Dan konden zij later, als wij oud en seniel zouden zijn, voor ons zorgen. Het idee van ...
Lees meer»