Terugblik 2020

Alweer (bijna) een jaar voorbij. Een jaar waarin weer veel is gepasseerd. In ons persoonlijke leven is er verdriet geweest om het overlijden van Theo in mei en vreugde om de geboorte van Welmoed in november. 

Het is het jaar van Covid-19 waardoor onze bewegingsvrijheid enigszins werd ingeperkt. Het jaar dat Covid-19 een tweedeling in de maatschappij teweeg heeft gebracht. Voor en tegenstanders van de door de overheid genomen maatregelen. Wijzelf hebben niet zoveel last van de beperkingen gehad. In en om ons huis is voldoende ruimte om je niet opgesloten te voelen. Wel is het aantal sociale contacten beperkt. Weinig of geen familie en/of vrienden over de vloer, geen jaarlijkse bbq etc. 

Dit jaar heb ik mijn eigen kinderen en kleinkinderen, mede door de beperkingen van Covid-19,  niet gezien. Misschien ben ik daar zelf wel debet aan maar kennelijk hebben zij niet de behoefte. Ze hebben beiden een druk leven en wonen niet om de hoek maar toch...... het maakt me soms verdrietig dat het zo gaat.

Heidi heeft dit jaar wat gesukkeld met haar gezondheid. Gelukkig lijkt het nu beter te gaan en we hopen dat het in 2021 op het gebied van de gezondheid iets zorgelozer kan.

Dieptepunt was het overlijden van Theo, de oudste broer van Heidi. Hij woonde al meer dan 20 jaar in de Dominicaanse Republiek en dus was, ook weer mede door Covid-19, een normaal afscheid niet mogelijk. Gelukkig hebben we hier op de niksmeerhoeve  met zijn kinderen, kleinkinderen en wat andere familieleden Theo kunnen gedenken en herdenken. Dat was goed.

Hoogtepunt was zonder twijfel de geboorte van het derde kleinkind van Heidi met de mooie naam Welmoed. Ook dit op of zoals je wilt in de niksmeerhoeve. Wij mochten dit allemaal van zeer nabij meemaken en dat was fantastisch. Hoewel er geen “bloedband” is voelt het als mijn eigen kleinkind, net als bij Julia en Fenne, de andere kleinkinderen van Heidi.  Door onze bijzondere woonvorm zien wij de kleine Welmoed nagenoeg dagelijks en dat is heerlijk. Wat dat betreft ziet de toekomst er echt goed uit.

In het begin van dit jaar konden we door Covid-19 niet op Julia passen. Grootouders en kleinkinderen werd geadviseerd zo min mogelijk contact te hebben ivm het besmettingsgevaar. Later werd duidelijk dat kleine kinderren zelden volwassenen besmetten dus zijn we weer gewoon aan de oppas gegaan. Gelukkig maar want Julia is een heerlijk meisje waar we heel erg van kunnen genieten. We kunnen haar niet vaak genoeg zien. Ze is slim, ondernemend, actief en ook nog een knapperd. Dat virus moet maar niet opnieuw roet in het (oppas-)eten strooien.

In en om ons woonproject zijn er niet veel nieuwe zaken te melden. Het traject met Peter Sturkenboom van STUT lijkt niet te gaan lukken omdat er geen bank in Nederland te vinden is die het risico durft aan te gaan onze woonvereniging te financieren.  We zoeken rustig verder. Steffen heeft wel rustig doorgewerkt aan de realisatie van de bovenverdieping. Het is niet gelukt dit af te krijgen voor de komst van Welmoed. Het is niet anders.

Verder is er niet veel te melden over 2020. Ik hoop dat 2021 een beter jaar wordt op het gebied van gezondheid en dat de beperkingen minder zullen zijn. Kunnen we eind augustus misschien weer een bbq geven en onze familie en vrienden uitnodigen op ons mooie plekje. Ik hoop dat we gevrijwaard blijven van ziekte en zeer. Dat geldt natuurlijk ook voor onze (klein-)kinderen, andere familieleden en vrienden. 

Ik wens iedereen een fantastisch, gezond (virusvrij) en gelukkig 2021 toe. Ooit zei Max Tailleur: “Ik gun iedereen het dubbele van wat hij/zij mij gunt.”  Ik sluit me daar graag bij aan.