Covid

Na lang wikken en wegen ben ik om. Als ik aan de beurt ben laat ik mij vaccineren tegen Covid-19. Hoewel ik nog steeds niet zeker weet of het middel niet erger is dan de kwaal neem ik de gok. Niet alleen voor mijzelf maar ook voor de mensen in mijn omgeving. Ik wil geen spelbreker zijn en hoop(te) dat dit mijn kleine bijdrage kan zijn aan het beëindigen van de pandemie die de wereld in zijn greep heeft.

Ik hoopte dat dit mijn bijdrage zou zijn maar opnieuw weer twijfels nu de Zuid Afrikaanse variant niet (b)lijkt te reageren op de tot nu toe ontwikkelde vaccins. Ben je straks ingeënt loop je nog steeds een groot risico besmet te raken met een variant die zich (nog) niet laat temmen.

Dat de niet-essentiële winkels gesloten zijn vind ik geen probleem. Ik begrijp dat de ondernemer daar anders over denkt maar het is niet anders. Ik denk dat er nog wel meer winkels dicht kunnen. Ik snap dat voor sommige mensen alcohol een essentiële levensbehoefte is maar wat mij betreft kunnen de slijterijen ook dicht. Dat geldt ook voor de meeste drogisterijen. Wat daar te koop is vind je ook bij de supermarkten en/of apothekers.

Ook een avondklok zou op mijn leven niet zoveel invloed hebben. Ook nu kom ik ‘s-avonds de deur sowieso niet uit dus laat maar komen die avondklok. Kan ook het openbaar vervoer geminimaliseerd worden, de avondopening van de supermarkten teruggedraaid en de straatverlichting uit. Goed voor het milieu in het algemeen en de fauna in het bijzonder.

Waar ik wel heel veel last van heb zijn de beperkingen in het mensenlijk contact. Al bijna een jaar hebben wel een aantal kinderen en kleinkinderen niet of nauwelijks gezien, heb ik mijn broers en zus met aanhang helemaal niet gezien en zijn vrienden bijna vreemden geworden. Ook uit eten gaan is onmogelijk. We hebben nog een dinerbon in de la liggen die we, als het nog lang duurt, bij het oud papier kunnen doen. 

Ik zou wel weer eens ongecompliceerd een verjaardag willen vieren, een bbq willen geven, vrienden niet alleen digitaal willen ontmoeten maar in levende lijve willen zien en spreken, de mensen die je lief zijn knuffelen en met het zang- en muziekgroepje samen willen zingen en spelen. 

Simpele niets kostende wensen die ergens dit jaar toch wel in vervulling zullen gaan. Dat hoop ik in ieder geval. We gaan het zien en beleven....