Liefdes

In de vierde of vijfde klas van de lagere school was ik verliefd op Hetty. Haar achternaam weet ik niet meer maar ze woonde in hetzelfde dorp als ik en moest net als ik dagelijks zes kilometer fietsen van en naar school in de naburige grote stad. Ik denk niet dat zij ooit geweten heeft dat ik verliefd op haar was. Ik heb haar nooit om verkering durven vragen.

Mijn tweede kalverliefde was Liesbeth. Ik zat op de middelbare school en het was winter. Na schooltijd met gezwinde spoed naar huis, schaatsen pakken en naar de zwaaivijver waar ik haar hoopte treffen en meestal ook trof. Ik denk dat ik dertien of veertien jaar was en het kwam niet verder dan hand in hand schaatsen en bij het weggaan een kusje. Het was wel een heftige verliefdheid. Ik lag er wakker van, schreef haar briefjes die gelukkig verloren zijn gegaan en spijbelde soms van school om eerder bij haar te zijn. Ook deze verliefdheid is als een nachtkaarsje uitgegaan.

In de jaren die volgden maakte ik deel uit van een groep jongens die in de zomermaanden in- en rond het zwembad rondhing en in de winter bij de plaatselijke snackbar. In die periode een paar voor mij onbetekenende scharrels gehad waarvan ik mij alleen Wilma en Ellen kan herinneren. Ik neem aan dat zij niet meer weten wie ik was en welke kleine rol ik in hun leven heb gespeeld. 

De moeder van mijn kinderen ontmoette ik op de kermis. Ik was zestien, had een brommer en een groot testosterongehalte. Met wat vrienden hingen we rond in de omgeving van de botsautootjes toen wij twee meisjes zagen die onze interesse hadden. Later bleken het de zussen Henny en Karin te zijn. We raakten aan de praat en na nog wat vage afspraakjes op dezelfde kermis kreeg ik “verkering” met Karin.

Drie jaar later waren we getrouwd. Achteraf gezien veel te jong natuurlijk. Weer tien jaar later waren we, twee kinderen en een heleboel ervaringen rijker, uit elkaar. In de aanloop naar de scheiding speelde er ook nog een vrouw een rol. Marianne was een collega die ik daarna ook nooit meer heb gezien.

Na de scheiding mocht ik bij Trudi komen wonen. Het lag iets gecompliceerder maar dat is voor dit verhaal niet van belang. Trudi was mijn steun en toeverlaat in die periode en hoewel het ook zo maar anders had kunnen lopen bleef deze relatie platonisch. Misschien is dat wel de reden dat we ook nu nog, al meer dan veertig jaar, vrienden zijn.

Na mijn scheiding kreeg ik een korte affaire met Sanneke. Zij had net als ik een vervelende periode achter de rug en woonde ik die tijd min of meer bij haar oude tante in het huis naast het onze op de Nassaukade.

Drie jaar na mijn scheiding leerde ik Roelly kennen. Met haar ben ik drieëntwintig jaar samen geweest. De eerste jaren in een LAT-relatie omdat mijn kinderen regelmatig bij mij waren. De jaren daarna woonden we samen, eerst in Amsterdam, later in Zaandam. In 2009 overleed zij, twintig jaar na onze bruiloft.

Drie maanden na het overlijden kreeg ik weer contact met Heidi. Heidi en ik ontmoetten elkaar voor het eerst ergens in 1968. Zij was 13 en ik 16 jaar jong en samen met haar broers en zus hadden we in die tijd veel contact. Daarna leefden we ons eigen leven maar, hoewel de frequentie niet hoog was, hadden we wel regelmatig contact.

Heidi was inmiddels gescheiden, had drie volwassen kinderen en woonde in Leeuwarden. Na een paar afspraken en herinneringen ophalen kregen we een serieuze relatie. Korte tijd later kwam zij bij mij wonen en twee jaar later zijn we getrouwd. 

Op de één of andere manier is Heidi de liefde van mijn leven. Misschien wel omdat de liefde jarenlang latent aanwezig is geweest of omdat ik nu wat ouder ben en meer  “rust” heb gevonden. Rust is iets anders dan gezapig of saai. Dat is het zeker niet. We hebben in de twaalf jaar dat we nu samen zijn echt meer dan genoeg meegemaakt. Fijne en minder fijne ervaringen opgedaan. Het voelt gewoon goed en vooral alsof het nooit anders is geweest.

Er waren mensen in mijn omgeving die het allemaal te snel vonden gaan. Ter snel na het overlijden van Roelly. Ik heb geen moment getwijfeld. We zijn nu meer dan  tien jaar getrouwd en als het een beetje meezit gaan we voor een veelvoud daarvan.