Dodenherdenking

Ieder jaar op 4 mei om 20.00 uur sta ook ik stil bij de mensen die hun leven hebben gegeven voor onze vrijheid. Meestal ga ik samen met Heidi naar een oorlogsmonument maar ook als we thuis zijn staan we er twee minuten bij stil.

Dit jaar waren we onderweg van Mijdrecht naar huis en even voor acht uur zijn we de snelweg afgegaan en hebben de auto stilgezet in volgens mij de nieuwste nieuwbouwwijk van Almere. Daar hebben we geluisterd naar wat er op de Dam in Amsterdam aan het gebeuren was. Daarbij vielen vooral de persoonlijke woorden van Andre van Duin op die mij sterk aan mijn vader deden denken.

Voorzover ik weet was mijn vader geen oorlogsheld of verzetsstrijder. Wel weet ik dat hij bij het uitbreken van de 2e wereldoorlog “gemobiliseerd” was en in de Koudenhorn kazerne in Haarlem moest afwachten wat er zou gaan gebeuren.

Nadat Nederland capituleerde en hij weer “thuis” was moest hij voor de arbeitseinsatz naar Duitsland. Na de bevrijding is hij als oorlogsvrijwilligers met het Friese bataljon naar Nederlands Indië vertrokken waar hij bijna drie jaar aan de gruwelen van een verschrikkelijke oorlog heeft deelgenomen. 

Ik was, net als mijn broers en zus, veel te jong om te zeggen dat er thuis door mijn vader niet over de oorlog werd gesproken, zoals bij Andre van Duin wel het geval was. Wel weet ik dat er vaak aan de oorlog werd gerefereerd. “Niet met eten knoeien” of “We gooien geen eten weg” waren veelgebruikte uitspraken van mijn moeder. Maar ook bij het naar bed gaan je kleding netjes wegleggen voor het geval dat je je snel moet aankleden (om naar de schuilkelder te gaan) werd ons ingeprent. 

Tien jaar na zijn terugkeer uit Nederlands Indië heeft hij een eind aan zijn leven gemaakt. Ik ben er van overtuigd dat zijn “oorlogservaringen” een belangrijke bijdrage hebben geleverd aan zijn keuze. Hij heeft zonder twijfel PTSS opgelopen al werd dan toen nog niet zo genoemd en werd het zeker niet onderkend. 

Dat maakt dat hij voor mij ook een oorlogsslachtoffer is. Zeker niet als zodanig erkend maar dat maakt voor mij geen verschil. Maar het maakt wel dat ik op 4 mei ook aan hem denk, net als op vele andere momenten in mijn leven overigens.