Spijt

Er zijn eigenlijk niets waar ik spijt van heb. Zeker ik heb keuzes gemaakt die ik met de kennis van nu niet meer zou maken maar dat is iets anders. Dat is achteraf ook altijd makkelijk. Niet alle keuzes zijn ook altijd bewust gemaakt. Soms overkwam het je gewoon, vaak wel als gevolg van eerder gemaakte keuzes. 

Nergens spijt van dus maar wat zou ik met de kennis van nu dan anders gedaan hebben. In de eerst plaats zou mijn schoolcarrière anders verlopen. Ik zou ervoor zorgen dat ik met een HAVO of VWO diploma op zak aan een HBO opleiding zou kunnen beginnen voordat ik mij op de arbeidsmarkt stortte. Nu heb ik er als puber niet veel van gebakken waardoor ik als volwassene mijn HAVO diploma heb gehaald, ik op mijn 37e mijn HBO bachelor opleiding heb voltooid en op mijn 55e nog aan mijn master ben begonnen.

Het volgende wat anders zou gaan is mijn eerste huwelijk. Ik zou niet meer op mijn 19e trouwen maar ook als ik de ware zou hebben ontmoet wachten tot ik wat meer gesetteld zou zijn. De bijna automatische vervolgstap is dan dat ik niet meer op mijn 21e vader zou willen worden. Zeker mijn kinderen waren en zijn zeer gewenst maar als ik wat ouder en vooral rijper zou zijn geweest bij hun geboorte zouden zij mogelijk een andere maar vooral betere start in het leven hebben gehad.  Dat laatste was natuurlijk niet alleen van mij afhankelijk maar ik heb de illusie dat ik daar toch een zekere rol in vervuld heb.

Ik zou mijn werkzame leven niet in de bouw zijn begonnen omdat  ik dan met een voltooide opleiding aan het werk zou zijn gegaan. Ik zou zeker weer voor de politie hebben gekozen maar ingestroomd zijn op HBO niveau. Dat zou mijn loopbaan aanzienlijk hebben veréénvoudigd. Mijn kritische geluid als links denkende in een rechtse organisatie zou wellicht wel zijn gehoord. Nu heb bijna 40 jaar lang intern het gevecht moeten voeren en daarmee slechts een kleine bijdrage geleverd aan het meer humane imago van deze logge organisatie waar ook heel veel goede mensen werken en veel goede dingen gebeuren. 

Door mijn onregelmatige werktijden heb ik heel veel tijd met mijn kinderen kunnen doorbrengen toen zij nog klein waren. Daar heb ik heel veel plezier aan beleefd al lijkt het soms dat zij dit zijn vergeten of hebben verdrongen. Met de kennis van nu zou ik in de jaren daarna minder zijn gaan werken om meer tijd aan hen te kunnen besteden. 

Verder zou ik niet meer wachten tot mijn 37e met het kopen van een huis. Ik heb geen klagen maar ik heb vele mensen om mij heen vermogen zien vergaren door de koop en na een paar jaar weer verkoop van hun woonhuis. Dan koop je weer iets nieuws dat na een aantal jaren ook weer met veel winst verkocht wordt en zo wordt je vermogen steeds groter. Nadeel is dat je om de paar jaar moet verhuizen en als er iets is waar ik een hekel aam heb is het verhuizen. Bovendien hecht ik niet veel waarde aan bezit en/of geld dus aan dat vergaren van vermogen zou ik zeker niet hebben meegedaan.