Oud en Jong

Bijna ieder mens wil oud worden, bijna niemand wil het zijn. Dat geldt zeker ook voor mij. Ouderdom komt met gebreken en dat is nooit leuk. Onder het mom van “hoe ouder, hoe gekker” dan toch maar een mijmering (volgens de dikke Van Dale is dat droefgeestig gepeins) over hoe ik zou willen dat het was (gegaan).

Het liefst was ik nu veel jonger dan de zeventig jaren die ik nu tel. Niet zo jong dat je (weer) afhankelijk bent van bijvoorbeeld je ouders maar laten we zeggen een jaar of dertig. Een mens is net zo oud als hij/zij zich voelt en dat is voor mij de meeste dagen ongeveer die leeftijd. In ieder geval aan het begin van de dag dan. Aan het eind van de dag ben ik weer gewoon zo oud als ik werkelijk ben. Maar er zijn ook dagen die ik al oud begin. En eerlijk gezegd lijken dat er steeds meer te worden. 

Nee, een jaar of dertig is een prima leeftijd. Natuurlijk wel met de kennis en vooral de levenservaring van een zeventig jarige. Dan zou mijn leven er anders uitzien dan het er destijds, toen ik echt dertig was, uitzag.

In mijn mijmering ben ik de vader zijn van twee prachtige kinderen. Kinderen als Julia en Welmoed. Ik zou samen met hun moeder zorgen voor een liefdevolle en stabiele omgeving waar zij in alle rust en vrijheid konden opgroeien.

In de werkelijkheid was ik op die leeftijd al gescheiden van de moeder van mijn kinderen. Diane en Jort zijn ook twee prachtige kinderen waar ik ook veel van hou maar hun start in het leven was niet altijd ideaal (understatement). Zij zijn uitgegroeid tot twee mooie mensen maar dat is zeker niet mijn verdienste geweest.

Nee dat zou ik nu anders doen. Julia en Welmoed krijgen in mijn mijmering een heel ander leven dan Diane en Jort destijds. Hun start is ideaal, liefdevolle ouders die veel van elkaar houden en nog meer van hun kinderen. Die elkaar en hun kinderen de ruimte geven om te groeien, om zich te ontwikkelen. 

De omstandigheden die wij als ouders voor hun kinderen creëren zijn ideaal. Naast liefdevolle ouders is ook hun verdere leefomgeving ook (bijna) ideaal. Dat wil niet zeggen dat het allemaal  “pais en vree” is want groeien gaat altijd gepaard met groeipijnen. 

Groeipijnen in het zich ontwikkelende lichaam maar ook in hun geest. Het uiteindelijke doel is toch dat kinderen uitgroeien tot zelfstandige, evenwichtige en zelfredzame mensen die zich in de steeds harder wordende maatschappij goed staande kunnen houden, zonder altijd alleen aan zichzelf te denken. 

Maar ja, het blijft een mijmering, een dagdroom. De werkelijkheid is anders. Ik ben geen dertig meer, Julia en Welmoed zijn niet mijn kinderen maar mijn kleinkinderen met een dunne bloedband maar dat maakt niet dat ik minder van ze hou dan van mijn eigen (klein-)kinderen.

Diane en Jort zijn volwassenen maar blijven voor altijd mijn kinderen, Sade, Veron, Vianne, Otis en Finley mijn kleinkinderen. Net als Julia en Welmoed allemaal mensen met een eigen karakter, met een eigen wil. Mensen waar ik veel van hou en die ik voor geen goud wil missen (ook al zie ik de meeste van hen niet zo veel als Julia en Welmoed). Dat geldt ook voor de echte ouders van Julia en Welmoed, voor Steffen, Maaike en Annemieke.

Ik schrijf dit op de dag dat Welmoed twee jaar wordt. Nu nog de jongste van de familie maar met een week of vier zal baby T. dat zijn. Ik zie uit naar de geboorte van deze telg. Het enige nadeel is dat ik in zijn/haar ogen nog ouder zal zijn. Het leeftijdsverschil tussen dit nu nog ongeboren kind en mij zal ruim 70 jaar zijn. 

Terug naar de werkelijkheid van vandaag. Ik ben weer zo oud als ik ben en voel me op het vroege uur dat ik dit schrijf weer dertig. Mijn leven is anders gelopen dan in de mijmering maar ik ben gelukkig en tevreden met wie ik nu ben en  wat ik nu heb.

Ik ben gelukkig met Heidi. Door haar ken ik Julia en Welmoed en straks baby T. Door haar ken ik ook de ouders van Julia en Welmoed zoals ik ze nu ken. Door haar is het leven goed zoals het nu is al mogen er wel wat minder gebreken zijn. Ik hoop dat dit nog heel lang zo mag blijven! Dan ben ik weer veel ouder dan nu, en mogelijk dus ook veel gekker en gebrekkiger.