De omgekeerde wereld

 Ik lig nu ruim 24 uur in het Antonius ziekenhuis in Sneek en vraag me constant af waarom. De aanleiding weet ik wel maar ik voel me niet ziek. Ik heb geen koorts, geen pijn, ben niet misselijk of voel iets anders ongewoons. Ik voel me gewoon niet ziek. 

Thuis zit mijn liefde en die voelt zich hondsberoerd. Zij heeft last van hartritmestoornissen, hoge bloeddruk, barstende hoofdpijn en wat al niet meer. Niet dat ze van plaats met me wil ruilen maar het blijft vreemd, de omgekeerde wereld. De zieke thuis, de niet zieke in het ziekenhuis!

Ik dood de tijd met het versturen en lezen van whats-app berichten, zij licht beroerd op de bank. Ik wandel met mijn infuuspaal door het ziekenhuis en zij strompelt noodzakelijkerwijs naar het toilet. Ik laat me volproppen met antibiotica, zij eet met moeite een bordje bami leeg. Het is een bijzondere ervaring.

Gelukkig hebben wij acht jaar geleden gekozen voor een woonvorm waardoor wij niet alleen in een huis wonen. De zoon en schoondochter met hun twee heerlijke kinderen, onze kleinkinderen, wonen onder hetzelfde dak. De schoondochter is vandaag de hele dag bij mijn lief geweest. Daar ben ik haar ontzettend dankbaar voor. 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Als ik aan mijn moeder denk

Kamperen

Niets geleerd