Kamperen

Het is zondagmorgen vroeg. Wij hebben de zevende nacht doorgebracht in onze caravan op de Beerze Bulten, een kindvriendelijke camping in Overijssel. Buiten is het een graad of 10 en binnen is het niet veel warmer. Mijn lief ligt nog heerlijk te ronken onder het warme dekbed maar ik ben al weer uren wakker en ben uiteindelijk maar uit bed gegaan om te voorkomen dat ik met mijn gedraai ook haar wakker zal maken.

Het is een mooie goed onderhouden camping met veel, heel veel speel en spel mogelijkheden voor kinderen. Je mag je auto niet bij de caravan of tent zetten maar die moet buiten het terrein op een parkeerplaats worden achtergelaten. Dat is, vanaf onze plaats, ongeveer 10 minuten lopen maar als je niet zo snel meer bent wellicht het dubbele. Ook het toilethuis is een stukje lopen. Op zich ook niet zo erg maar als je hoge nood hebt en niet zo snel meer bent……….

Maar we hebben ons, ondanks de vele regen, prima vermaakt. Het nabijgelegen Ommen is een heel mooi stadje waar ik 60 jaar geleden voor het laatst geweest ben. Niet echt in het stadje maar op een complex met vakantiehuisjes dat toen “Vakantievreugd” heette. Een naam waar je nu niet zoveel vakantiegangers mee zou trekken denk ik maar in de jaren 60 van de vorige eeuw voldeed het prima.

Door het weer gedwongen wat meer binnenactiviteiten te doen ook naar het onderduikersmuseum in Nieuwlande geweest. Nieuwlande was een dorp waar men in de tweede wereldoorlog meer dan gemiddeld in opstand kwam tegen de bezetter. Kijkend naar de bezetting op de camping wordt nu het merendeel van de campingplaatsen door de nazaten van die bezetter bezet maar dat terzijde. Johannes Post was de grote initiator van het verzet in Nieuwlande en na de oorlog zijn er tal van straten, bruggen en zelfs een kazerne naar hem vernoemd. 

Gisteren ook weer veel regen maar toch naar Westerborg geweest. Het staat al jaren op ons beider “to do” lijstje en het is er nu echt van gekomen. Het is niet een uitje waar je echt vrolijk van wordt maar het is wel heel indrukwekkend. 

Na het museumbezoek met de kampbus naar de plek waar het kamp daadwerkelijk heeft gestaan. Een gids van mijn leeftijd vertelde boeiend, met respect en humor over de verschrikkingen die zich daar hebben afgespeeld. En dan was het alleen nog maar een doorgangskamp. Opvallend detail is, vind ik, dat het kamp in 1939 door de Nederlandse overheid is opgezet om de grote toestroom joden uit met name Duitsland te kunnen huisvesten. Een soort AZC dus. Nu, bijna 85 jaar later hebben we nog steeds opvangkampen nodig. Er is dus niet zoveel geleerd uit dit stukje geschiedenis. 

Vandaag weer naar huis. Hoewel we het goed naar ons zin gehad hebben is dat toch ook wel weer fijn. Het was een geslaagd eerste week in onze, samen met de Kangoeroes aangeschafte,  caravan.