Afscheid

In drie weken twee uitvaarten is twee te veel. Het hoort bij het leven en je komt er niet onderuit maar leuk is anders. Je wordt weer even op de realiteit gewezen en daarmee ook op de betrekkelijkheid van het meeste waar we ons druk over maken. Wat zal je je druk maken over het schilderwerk, het onkruid in je tuin of vergelijkbare kleinigheden. Gezondheid is het allerbelangrijkste en al het andere is bijzaak. Als je dan ook nog tevreden kunt zijn ben je een gelukkig mens. Natuurlijk gaat het niet alleen om je eigen gezondheid maar ook om die van degenen die je lief zijn. 

In zo’n periode denk je ook weer even aan je eigen uitvaart die er hoe dan ook zal komen, daar kom ook ik echt niet onderuit.  Ik weet wat ik wil en hoe ik het wil.

Ik wil na mijn overlijden thuis "bewaard” worden. Het liefst in de deel van niksmeerhoeve.nl maar dat moet qua temperatuur natuurlijk wel te doen zijn. De naam van onze boerderij wordt dan ook eindelijk werkelijkheid. 

Ik wil ook geen bijeenkomst in een kille aula van een uitvaartcentrum maar een samenzijn van familie en vrienden in diezelfde deel zoals we dat destijds hebben georganiseerd na het overlijden van Heidi’s broer Theo. Bij deze zijn de mensen die wij altijd uitnodigen voor ons jaarlijkse feestje uitgenodigd. Dag, datum en tijdstip volgen maar voor dit feestje moet je nog even geduld hebben want ik ben voornemens om heel oud te worden.

Ik hoef ook niet in een dure kist. Een jute zak is wat mij betreft voldoende. Ik hoef ook niet “opgebaard” of “tentoongesteld” te worden. Herinner mij maar zoals ik in het leven was. Voordat het afscheid definitief wordt eerst nog wel even een beetje naar de door mij uitgekozen muziek luisteren. Die heb ik op een speciaal voor deze gelegenheid gemaakt afspeel-lijstje Spotify gezet. Elk gekozen nummer hierin hoort bij een herinnering die ik heb en die herinnering zal ik te zijner tijd aan dit verhaal toevoegen of ik zal er aparte verhaaltjes van maken.

Een rouwkaart is prima maar dan zonder zwart randje. Dan liever een rand in de LHBTI kleuren. Niet teveel tekst. Een whats-app berichtje is ook voldoende. Niet teveel woorden aan vuil maken, zowel op de kaart als in speeches. Geen advertentie in de krant.  Gewoon met z’n allen in een ontspannen sfeer herinneringen ophalen onder het genot van een hapje en een drankje. 

Na afloop van de bijeenkomst in de deel met alleen de kinderen en kleinkinderen in een speciale bus van de uitvaartondernemer naar het crematorium. Daar niet te lang stil blijven staan bij het definitieve afscheid. Het is net als bij de eerste schooldag van je kinderen, hou het afscheid kort! 

En als de tijd daar is mijn as bijzetten in de urnenmuur van begraafplaats   Vitushof in Leeuwarden.