Il Silenzio

Het is 1962. 1 september 1962 om precies te zijn. De dag waarop ik 10 jaar werd. Ik was ook op die leeftijd al gek op muziek. Ik vond Il Silenzio van Nini Rosso een prachtig nummer (mijn smaak moest duidelijk nog verder ontwikkeld worden. Waarschijnlijk omdat ik in die periode ook Bugel-les had identificeerde ik mij met de uitvoerende artiest Nini Rosso. 

Ik had dan wel Bugel-les maar dat was 2e keus. Ik wilde trommelen of liever nog drummen. Dat laatste was helemaal ondenkbaar. Mijn moeder zou het niet goedgevonden hebben dat ik de buren zou teisteren met repeteren in de slecht geïsoleerde woning waarin wij destijds woonden. Dat zou zeker ruzie met de buren tot gevolg hebben gehad.

Nee het werd de plaatselijke harmonie waar ik bij mocht. Ik kreeg les van Kees van Excel uit Bennebroek. Kees was de zoon van onze buren in de provinciën-buurt van Heemstede. 

Maar goed het was 1 september en ik was jarig. Ik luisterde in die tijd vaak op mijn kleine transistor radiootje naar het toen nog illegale radiostation Veronica al viel het niet altijd mee de juiste frequentie (192 meter/1562 khz) op dat piepkleine radiootje te vinden. 

Veronica kende wat ze nu een horizontale programmering noemen. Iedere dag op hetzelfde tijdstig hetzelfde programma. Om 18:00 uur presenteerde ene Anouska een verzoekplatenprogramma. Op 1 september 1962 werd daar speciaal voor mij het nummer ten gehore gebracht nadat Anouska mij op de radio had gefeliciteerd met mijn tiende verjaardag. Wat was ik trots dat mijn naam op de radio genoemd werd. 

Later, toen ik groot was, besefte ik dat het voor mijn moeder een hele stap moet zijn geweest. Zij wilde eigenlijk niet dat wij naar een illegale radiozender luisterden. In dat opzicht was ze redelijk gezagsgetrouw. En dan toch voor mij een verzoeknummer aanvragen bij een illegale zender.