Hermandad (2)

Na de basis-politieopleiding te hebben afgerond, moest ik naar de opleiding van de Mobiele Eenheid. Om ingezet te kunnen worden bij grotere evenementen, rellen en dergelijke. In die tijd (1973) was de politie een redelijk militaristische organisatie.  Er werd aan de studenten in opleiding niet gevraagd of ze iets wel of niet zouden willen.  Vrouwen waren nog sterk ondervertegenwoordigd in de politieorganisatie. De enkeling die er wel rondliep mocht zeker niet naar de opleiding voor ME'er. Anno 2025 is dat gelukkig wel anders. Vrouwen zijn in dat opzicht gelijkgesteld. 


De ME-periode bestond in eerste instantie uit twee delen en dan nog een derde deel. De eerste drie maanden hadden we vooral les in van alles en nog wat en daarna volgende een maand van 'paraat' zijn. Dat paraat zijn betekende dat je moest 24/7 beschikbaar zijn voor eventuele klussen, beter gezegd voor de calamiteiten in de stad en soms ook elders in het land. 


Calamiteiten waren o.a. voetbalwedstrijden, krakers rellen, opstootjes etc. Maar eerst dus de opleiding tot ME'er. Die bestond voor een belangrijk deel uit een degelijke conditietraining. Fysiek en mentaal werden we weerbaar gemaakt, als je dat al niet was. Vooral moesten we ook opgewassen zijn tegen de uitdagingen die je in Amsterdam te wachten stonden. Veelal waren de jonge politiestudenten, net als ik, van buiten Amsterdam afkomstig. 


Veel sporten dus. Gelukkig vond ik dat heerlijk. Dus wat dat betreft was er voor mij geen probleem. Maar er waren ook grotere, soms meerdaagse oefeningen. Uitputtingsslagen op militaire oefenterreinen, bij de commando’s in Doorn en bij de mariniers op Texel. Zo kan ik mij bijvoorbeeld nog heel goed herinneren, dat wij door een complex rioolbuizenstelsel moesten kruipen, op handen en voeten natuurlijk. Sommige tunnels liepen dood. Dan moest je achteruit terug kruipen omdat draaien onmogelijk was. En op dat moment maar hopen, dat de collega die achter je kroop dat ook doorhad. Heel af en toe werd het buizenstelsel volgepompt met traangas. In die beperkte ruimte moest je dan je gasmasker zo snel mogelijk op je gezicht zetten. Überhaupt geen leuke 'oefening' voor mensen met claustrofobie. 


Een andere oefening bestond eruit, dat we een deel van het Marsdiep, het water dat ligt tussen Den Helder en Texel, over moesten roeien. Dan zat je met vier man in een rubberbootje dat dan ook nog eens een aantal keren over een daar bewust neergelegd landingsvaartuig van de marine getild moest worden. Je klom eerst één voor één uit de rubberboot aan boord van het landingsvaartuig. Daarna de rubberboot uit het water halen en aan de andere kant van het landingsvaartuig deze actie in omgekeerde volgorde herhalen. Juist op het moment dat ik als laatste man weer in de rubberboot zat gaf de kapitein van het landingsvaartuig vol gas. Ik was net bezig om ons rubberbootje af te zetten tegen het landingsvaartuig. Ik raakte in onbalans en viel in het water. Daar was ik gelukkig weer heel snel uit maar in november een nat pak halen is een redelijk frisse ervaring. 


Zo ben ik in de ME-opleiding een maand of drie wel druk bezig geweest met voor mij volkomen nieuwe ervaringen. Het was leuk en soms ook heftig tegelijkertijd maar zorgde uiteindelijk ook voor onderlinge kameraadschap. En daarna dus de parate periode, het 'parate peloton' dus. Ik zei eerder al dat de politieopleiding een beetje militaristisch aan deed. Zeker ook in de benamingen. Ons peloton werd in twee secties verdeeld. In deze twee secties was het peloton 24/7 beschikbaar voor calamiteiten.


Voor mij was het 'parate peloton', een maand van betrekkelijke rust. Er waren in die maand geen heftige gebeurtenissen. In die maand wel heel goed leren kaarten. Vooral om de tijd te doden want wachten op de dingen die gaan komen was toen een belangrijke dagtaak! 


Na het beëindigen van de ME-opleiding werden we voor langere tijd ingedeeld bij een peloton. In mijn geval meer dan 10 jaar. Dan moest je naast je reguliere werk als politieman op straat ook inzetbaar zijn als ME'er.  Je werd dan regelmatig opgeroepen en ingezet voor ME-werkzaamheden.  


In die jaren heb ik heel veel ervaringen opgedaan. Heftige en minder heftige dingen meegemaakt. Onder andere de bezetting van de Indonesische Ambassade in Amsterdamse de rellen in en rond de Nieuwmarktbuurt. Daar werd heftig geprotesteerd tegen de aanleg van de nu niet meer uit de stad weg te denken Metro. Voor de aanleg van de Metro moesten er veel huizen in de Nieuwmarktbuurt worden afgebroken. Ook bij de vele krakersrellen en de rellen rond de inhuldiging van Koningin Beatrix (Kroningsrellen 1980) ben ik in ME-verband ingezet net als bij heel veel demonstraties tégen en voor van alles en nog wat.  Teveel om op te noemen.


Maar goed, na de twee maanden ME-opleiding en de daaropvolgende 'parate' periode van een maand, werd ik aan een opleidingsposthuis geplaatst en gekoppeld aan een mentor. In drie maanden opleidingsposthuis moest je zoveel mogelijk 'confrontaties' aangaan met de zeer goed gebekte Amsterdammers.


Over mijn ervaringen aan het opleidingsposthuis schrijf ik een volgende keer.








Reacties

Populaire posts van deze blog

Tien jaar

Vakantie

Dagig