Hermandad (3)

Vreemd genoeg weet ik me van mijn drie maanden aan het opleidingsposthuis niet heel veel leermomenten te herinneren. Mijn mentor was een ambitieuze politieman die als extraneus aan de politieacademie verbonden was en gelijktijdig een rechtenstudie deed. Het mentorschap was kennelijk de beste manier om die twee studies met werken te combineren.  

Het opleidingsposthuis waar ik werd geplaatst stond aan het Van Beunigenplein in de Amsterdamse Staatsliedenbuurt. In die vroege 70-tiger jaren een volksbuurt pur sang met bewoners die niet echt pro politie waren. Jaren later groeide deze buurt uit tot een een enorm krakersbolwerk en kreeg het gebouw een andere bestemming. Weer later is het gebouw afgebrand. Het vermoeden is dat het door de jeugd uit die buurt is aangestoken, maar dat is nooit bewezen.

Wat ik mij vooral kan herinneren uit die tijd zijn de zaken die anno nu niet meer zouden kunnen. Daarover later meer. Mijn eerste stappen door de Staatsliedenbuurt vond ik spannend. Met mijn 21 jaren moest ik de goed gebekte Amsterdammers aanspreken op hun gedrag of een proces-verbaal geven voor het lopen door rood licht of het schuin oversteken op een kruising. Heel vaak was de reactie fel! Als je een Amsterdammer terecht een proces-verbaal geeft voor een ernstige overtreding doet hij/zij meestal niet moeilijk. Maar voor lullige zaken als lopen door rood licht of schuin oversteken gingen ze echt uit hun dak. Niet zelden ook liep het uit op een handgemeen met de verdachte of moest hij/zij worden aangehouden (gearresteerd) voor belediging van een ambtenaar in functie. 

Wat ik mij nog goed kan herinneren is de eerste keer dat ik een dodelijke aanrijding moest afhandelen. Een man van rond de dertig was met iets te hoge snelheid op zijn bromfiets onder een geparkeerd staande vrachtauto geschoven. Afschuwelijk natuurlijk en zeker ook geen fijn gezicht. Nadat we de nabestaanden hadden geïnformeerd moest er nog het één en ander op papier gezet worden. Daar waar zaken nu in computersystemen worden verwerkt moesten wij het veelal in drievoud op de typemachine verwerken. Met carbon tussen de velletjes A4 papier omdat ook een kopieermachine nog geen gemeengoed was.

Wat men in die tijd belangrijk vond was dat je als student een goede spreiding in je werkzaamheden aanbracht. Dus niet alleen parkeerbonnen uitschrijven maar zoveel mogelijk verschillende zaken aanpakken. Zo deden we in de opleidingstijd ook veel horeca controles. Voldeed de bar, de kroeg, het restaurant of wat dan ook wel aan de vergunningsplichten? Werd er geen alcohol geschonken aan te jonge bezoekers en mochten er wel speelautomaten aanwezig zijn? Ook deden we bij dierenspeciaalzaken controles op verboden uitheemse diersoorten. En natuurlijk de controles op wapens bij uitgaansgelegenheden.

Omdat mijn mentor een aantal studies volgde was hij ontheven van nachtdiensten en moest ik mijn nachtdiensten meedraaien op het roemruchte bureau Warmoesstraat. Daar was ik letterlijk het derde wiel aan de wagen. Als student moest ik als derde man mee op de surveillance-auto. Op de achterbank van de VW-kever zitten en vooral goed opletten hoe de meer ervaren collega’s het deden. Dat heb ik natuurlijk gedaan maar niet iedere collega gaf het goede voorbeeld. Zo kan ik mij herinneren dat er collega’s waren die ’s-nachts in het havengebied op jacht gingen. Niet op jacht naar boeven of andere wetsovertreders maar op jacht naar konijnen. Die werden dan met het dienstpistool neergeschoten en in de laadruimte van de Kever gelegd en later mee naar huis genomen. De jachtwet is niet echt een wet waar je in het Amsterdamse veel mee te maken krijgt maar dat dit een verboden activiteit was kon ik met mijn 21 jaar ook zo wel bedenken. 

Als er geen konijnen te zien waren werd de schietvaardigheid geoefend op verkeersborden. Hoe de collega’s het gebruik van de munitie konden verantwoorden weet ik niet. Ook was ik toen niet opgewassen tegen het verbale geweld van deze collega’s, laat staan dat ik van deze misdragingen verslag durfde uitbrengen aan mijn meerderen op het bureau. 

Na drie maanden opleidingsposthuis en werken onder en met een mentor werd ik na een voldoende te hebben gescoord met mijn beoordeling op een dienstgroep geplaatst aan het bureau Leidseplein. Daar zou ik een paar jaar blijven en in die jaren heel veel leuke en minder leuke dingen meegemaakt. Daarover een volgende keer.